Cała sytuacja miała miejsce już kilkanaście lat temu... Któregoś razu znalazłyśmy z przyjaciółką połamany klucz bodajże do czyjegoś mieszkania. Był on niemal cały pokryty czymś czerwonym. Oczywiście nie wpadło nam do głowy, że klucz się komuś połamał, więc został wyrzucony daaaaawno temu (stąd zabrudzenie). Jako dwie fanki powieści kryminalnych stwierdziłyśmy, że klucz został złamany, aby nie udało się otworzyć jakiegoś pomieszczenia, w którym przetrzymywano porwaną osobę (stąd krew(!) na kluczu). Przez długi czas patrzyłyśmy ludziom na klucze w poszukiwaniu choć trochę podobnego do tego znalezionego przez nas. Zdarzało nam się również wkładać nasze znalezisko w dziurki od kluczy. Do czasu... Za którymś razem fragment klucza utknął w drzwiach od mieszkania jednego z sąsiadów. Musiał wzywać pomoc techniczną... Do dziś nikt nie wie, że to byłyśmy my... :D

Cała sytuacja miała miejsce już kilkanaście lat temu... Któregoś razu znalazłyśmy z przyjaciółką połamany klucz bodajże do czyjegoś mieszkania. Był on niemal cały pokryty czymś czerwonym. Oczywiście nie wpadło nam do głowy, że klucz się komuś połamał, więc został wyrzucony daaaaawno temu (stąd zabrudzenie). Jako dwie fanki powieści kryminalnych stwierdziłyśmy, że klucz...

Moje szpiegowanie ograniczało się najczęściej do dni spędzonych na letnich obozach. Chcąc "podejść" obcy podobóz (czyli wejść na ich teren i zabrać proporzec lub flagę, zależy od wcześniejszych ustaleń pomiędzy komendantami) musieliśmy wraz ze znajomymi zaszyć się w lesie i obserwować wartowników. Patrzyliśmy jakimi trasami chodzą i kiedy następują zmiany warty. Wszystko po to by zdobyć upragnioną flagę :)
Z perspektywy czasu nie brzmi to zbyt majestatycznie, ale kiedy ma się 13 lat taka akcja jawi się w wyobraźni niczym sceny z filmów o Jamesie Bondzie ;)

Moje szpiegowanie ograniczało się najczęściej do dni spędzonych na letnich obozach. Chcąc "podejść" obcy podobóz (czyli wejść na ich teren i zabrać proporzec lub flagę, zależy od wcześniejszych ustaleń pomiędzy komendantami) musieliśmy wraz ze znajomymi zaszyć się w lesie i obserwować wartowników. Patrzyliśmy jakimi trasami chodzą i kiedy następują zmiany warty. Wszystko po...

W czasach gdy byłam małą dziewczynką uwielbiałam bawić się w szpiega.
Mój dziadek miał starą lornetkę,którą się bawiłam.Wdrapywałam się na drzewo,lub po prostu stałam na balkonie i obserwowałam okolicę z nadzieją,że coś wypatrzę.Nie obeszło by się bez swojej osobistej wizytówki,którą sobie wyrysowałam na kawałku tektury.Moim źródłem komunikacji z bazą była stara krótkofalówka.
W swoim zeszycie notowałam wyniki z dnia kogo zaobserwowałam i co ta osoba kombinuje.
Po czasie do zabawy dołączyli się moi dwaj sąsiedzi,dla których byłam szefową i szpiegowali dla mnie :D

W czasach gdy byłam małą dziewczynką uwielbiałam bawić się w szpiega.
Mój dziadek miał starą lornetkę,którą się bawiłam.Wdrapywałam się na drzewo,lub po prostu stałam na balkonie i obserwowałam okolicę z nadzieją,że coś wypatrzę.Nie obeszło by się bez swojej osobistej wizytówki,którą sobie wyrysowałam na kawałku tektury.Moim źródłem komunikacji z bazą była stara...

Jako dziecko nie raz bawiłam się w super agentkę, szpiega, czy też Larę Croft. Mieszkamy na wsi, a więc zawsze było gdzie się skradać i wykonywać ciężkie misje. Szczególnie jedna zapadła mi w pamięci. Wiem, że była wtedy zima, bo sanki służyły mi za samochód do pościgów. Właśnie wykonywałam niebezpieczne zadanie przeczołgania się obok ogrodzenia sąsiadów, tak, aby nie wykrył mnie pies, kiedy okryłam, że na ich podjeździe leży mnóstwo papierków. Musiałam się pospieszyć i je zdobyć. Nie było to łatwe i wymagało wielu szpiegowskich umiejętności. Ale wielka była moja radość, gdy okazało się, że to jakaś potargana kartka, z poufnymi danymi. To mogła być bardzo ważna poszlaka, dla mojej misji. Zabrałam więc ostrożnie rozmoczone papierki i swoim "pojazdem" udałam się do piwnicy. Przecież nikt nie może się dowiedzieć, co zdobyłam. Następnie przez długi czas składałam wszystko w całość, starając się nie potargać już i tak namokłych skrawków papieru. W końcu przyszedł wieczór i trzeba było zostawić wszystko i iść się myć. Kiedy następnego dnia przy obiedzie tata zapytał się domowników, czyja jest ta lista zakupów w piwnicy kłóciłam się z nim, jak śmiał ruszać ważne dowody. Dzieciństwo to piękny czas, szkoda że tak szybko mija.

Jako dziecko nie raz bawiłam się w super agentkę, szpiega, czy też Larę Croft. Mieszkamy na wsi, a więc zawsze było gdzie się skradać i wykonywać ciężkie misje. Szczególnie jedna zapadła mi w pamięci. Wiem, że była wtedy zima, bo sanki służyły mi za samochód do pościgów. Właśnie wykonywałam niebezpieczne zadanie przeczołgania się obok ogrodzenia sąsiadów, tak, aby nie...

Rok 1980. Wakacje u dziadków na prowincji. Co roku nasza paczka (byliśmy mniej więcej w tym samym wieku) spotykała się i spędzała ze sobą dwa wspaniałe miesiące - z dala od rodziców, myśli o szkole, obowiązkach, porannym wstawaniu.
Podczas jednego lata ludziom z okolicy zaczęły ginąć pieniądze. Mówiąc dokładniej - ktoś okradał pijaczków pod sklepem. A ja zaczęłam bacznie przyglądać się tej podejrzanej sprawie. Aż w końcu pewnego wieczora odkryłam kto to robi. Jednak zanim to nastąpiło, kręciłam się częściej w pobliżu sklepu, obserwowałam miejscowych i zamiejscowych oraz wszystko, co działo się w czasie ich spotkań.
Okazało się, że to jeden z moich przyjaciół, który również przyjeżdżał do dziadków na wakacje, kradł pieniądze pijaczkom. Złapałam go na gorącym uczynku, a że byłam odważna od razu postanowiłam zakończyć tę sprawę. Wywiązała się między nami kłótnia, jednak kiedy oznajmiłam koledze, że jeśli nie przestanie kraść, to powiem o wszystkim dorosłym, ten obiecał, że nie będzie już tego robić. I tak było. A ja nie musiałam już dłużej szpiegować i mogłam dalej cieszyć się beztroskim życiem.
Kolega rok później nie przyjechał już na wakacje do dziadków. Mam nadzieję, że nie obrabiał w tym czasie innych rejonów Polski.

Rok 1980. Wakacje u dziadków na prowincji. Co roku nasza paczka (byliśmy mniej więcej w tym samym wieku) spotykała się i spędzała ze sobą dwa wspaniałe miesiące - z dala od rodziców, myśli o szkole, obowiązkach, porannym wstawaniu.
Podczas jednego lata ludziom z okolicy zaczęły ginąć pieniądze. Mówiąc dokładniej - ktoś okradał pijaczków pod sklepem. A ja zaczęłam bacznie...

Jak byłam dzieckiem i miałam głupie pomysły (no, nie tylko ja miałam głupie pomysły, miał je także mój brat)...
Może powinnam zacząć od pewnych faktów:
1. Miałam niewielu przyjaciół.
2. W sąsiedztwie była dziewczyna, która była nie miła.
3. Z bratem naśladowaliśmy mistrzów świata w różnych walkach - wiecie, był taki program na mtv...
4. ...jak i Power Rangers...
5. ... i innych bohaterów.

W tamtym czasie postanowiliśmy śledzić tą nie miłą dziewczynę. Dom był nie daleko. W jej najbliższym sąsiedztwie mieszkali ludzie, który zajmowali się swoją gospodarką. Mieli więc na polu przyczepę, w której można było się ukryć. To tam prowadziliśmy obserwacje, z których nic nie wynikło, bo szybko nam się znudziło.

Jak byłam dzieckiem i miałam głupie pomysły (no, nie tylko ja miałam głupie pomysły, miał je także mój brat)...
Może powinnam zacząć od pewnych faktów:
1. Miałam niewielu przyjaciół.
2. W sąsiedztwie była dziewczyna, która była nie miła.
3. Z bratem naśladowaliśmy mistrzów świata w różnych walkach - wiecie, był taki program na mtv...
4. ...jak i Power Rangers...
5. ... i...

Mając 13 lat, wraz z dwoma koleżankami, pojechałyśmy rowerami za naszymi sympatiami. Szybko odkryłyśmy że spotykają się z "jakimiś" innymi dziewczynami. Śledziłyśmy ich dalej, jadąc powoli w bezpiecznej odległości. W pewnym momencie, jeden z chłopaków zatrzymał swój rower i odwrócił się. Przerażone faktem że zostałyśmy odkryte, (a byłyśmy idealnie widoczne) zamiast pomachać do nich lub w jakikolwiek sposób udawać że jesteśmy tu przypadkiem, dałyśmy się przyłapać.
Nasza koleżanka, zresztą inicjatorka całej wyprawy, zsiadła z roweru, wrzuciła go do krzaków i (o zgrozo) sama wskoczyła do tych krzaków.
Trwało to parę sekund, ale nie dało się już ukryć że nie jechałyśmy tam przypadkiem, lecz chłopcy tak naprawdę nigdy nie odkryli o co jej chodziło, a za każdym razem wymyślała inny powód swojego "skoku".

Mając 13 lat, wraz z dwoma koleżankami, pojechałyśmy rowerami za naszymi sympatiami. Szybko odkryłyśmy że spotykają się z "jakimiś" innymi dziewczynami. Śledziłyśmy ich dalej, jadąc powoli w bezpiecznej odległości. W pewnym momencie, jeden z chłopaków zatrzymał swój rower i odwrócił się. Przerażone faktem że zostałyśmy odkryte, (a byłyśmy idealnie widoczne) zamiast...

Przypomniało mi się moje dzieciństwo czytając zapowiedź...będąc małą dziewczynką bawiłam się w szpiega. W przydrożnych krzakach miałam swoją bazę...z rolki po papierze miałam lornetkę, w zeszycie zapisywałam model, kolor nr rejestracji auta przejeżdżającego obok. Wraz ze znajomymi chowaliśmy sobie wzajemnie "tajne kody" w różnych skrytkach, które trzeba było odnaleźć przy pomocy mapy. Tak niewiele wtedy brakowało do szczęścia :)

Przypomniało mi się moje dzieciństwo czytając zapowiedź...będąc małą dziewczynką bawiłam się w szpiega. W przydrożnych krzakach miałam swoją bazę...z rolki po papierze miałam lornetkę, w zeszycie zapisywałam model, kolor nr rejestracji auta przejeżdżającego obok. Wraz ze znajomymi chowaliśmy sobie wzajemnie "tajne kody" w różnych skrytkach, które trzeba było odnaleźć przy...

Mi i mojej koleżance spodobał się ten sam chłopak. Kojarzyłyśmy go tylko z widzenia, ale po miesiącu rozpytywań i śledzenia wiedziałyśmy o nim i o jego rodzinie praktycznie wszystko. Na szczęście same doszłyśmy do wniosku, że to co robimy jest nienormalne i dałyśmy sobie spokój ;)

Mi i mojej koleżance spodobał się ten sam chłopak. Kojarzyłyśmy go tylko z widzenia, ale po miesiącu rozpytywań i śledzenia wiedziałyśmy o nim i o jego rodzinie praktycznie wszystko. Na szczęście same doszłyśmy do wniosku, że to co robimy jest nienormalne i dałyśmy sobie spokój ;)